Intervisie is een wijze van intercollegiaal leren door middel van uitwisseling en bewustmaking van eigen rol en verantwoordelijkheid. Het is een werkvorm die is gericht op reflectie en het ontsluiten van feedback.

‘Intervisie heeft tot doel iemands professionaliteit te vergroten door zijn persoon in relatie tot bepaalde ervaringen en vraagstukken te bespreken. Het gaat om zaken als hoe deze persoon met anderen samenwerkt, optreedt in adviessituaties, omgaat met lastige situaties met klanten, tot oordeelsvorming komt en dergelijke.’ (De Haan e.a., 2009).

Oplossingsgerichte intervisie onderscheidt zich door de gerichtheid op oplossingen in plaats van problemen en ook door het feit dat de collega’s van de vraaginbrenger het probleem niet analyseren en geen ongevraagde adviezen geven. Hun rol bestaat uit het stellen van vragen die de inbrenger helpen een beeld te construeren van de oplossing en de stappen te formuleren om die oplossing te realiseren. Als gebrek aan expertise een probleem is, is een mogelijke stap advies vragen aan deskundige collega’s. Een ander belangrijk verschil is de aandacht voor uitzondering – vergelijkbare situaties waarin het probleem zich niet voordoet – en de centrale rol van complimenten.

Hoewel de incidentmethode gehandhaafd blijft, zijn de ingebrachte casuïstiek c.q. praktijkvoorbeelden ‘slechts’ middelen om onderzoek te kunnen doen naar mogelijkheden tot het oplossen van vraagstukken en onderliggende opvattingen van alle deelnemers, inclusief de casusinbrenger. Het is juist het gezamenlijke onderzoek dat leidt tot verdieping, inzicht, visieontwikkeling en duurzame oplossingsrichtingen voor (terugkerende) werk gerelateerde vraagstukken. Deelnemers scherpen inzichten aan elkaar en richten zich met elkaar op het vinden van oplossingen en gemeenschappelijke uitgangspunten van professioneel handelen.